Ik pakte
de kanskaart
ik las het voor
aan mijzelf
ik kon verder
er werd een mogelijkheid
geboden tot ontwikkeling
ik moest alleen eerst
klimmen (rots)
moed indrinken (graan)
en een nachtje slapen onder de wol (schaap)
en daarna kan ik
mij ontwikkelen
en de kanskaart
benutten
het zit nu
grotendeels
in mijn hoofd
dat wel dicht is
maar ik open mij
door te dichten op
papier
maar de beelden en of tekeningen
die ik zie
kan ik nog niet
goed genoeg uitvoeren
wel deels
maar een beeld is pas
eruit
als het beeld niet
meer in de verhuiswagen staat
Eenzaamheid is een vicieuze cirkel je zit erin en je wilt eruit maar je loopt rondjes en te ijsberen in je eigen huis je wilt eruit
maar door de eenzaamheid durf en kun je slechter onder de mensen komen want je bent niet meer gewend om veel te praten over jezelf
want je vertrouwd mensen nog niet of niet meer
je weet niet meer hoe het is om met mensen om te gaan want je kan nauwelijks met jezelf omgaan
en als je er eenmaal uit bent dan vermaak jij je en vind je het helemaal gezellig en dan ben je de volgende toch bevreesd dat je mogelijk iets verkeerds hebt gedaan
maar daar moet je schijt aan hebben want je bent er uit geweest je hebt gesproken en gelachen
mensen vertrouwen dat komt wel weer als de banden maar weer om het wiel zitten dan pomp je ze later wel op de band moet groeien
want zonder banden ben je een eenzame fietser dan kom je niet ver